فوتبالیها خیلی چیزها را به فراموشی می سپارند
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۲۲۱۰
حمیدرضا صدر باور داشت فوتبالیها میتوانند فریاد خشم را کنار گریهی شوق قرار دهند و نوشته بود که فوتبالیها با لحظهها و صحنههای مورد علاقهشان زندگی میکنند و خیلی چیزها را به فراموشی میسپارند.
به گزارش ایران اکونومیست، حمیدرضا صدر که سال گذشته، در سن ۶۵سالگی در پی بیماری سرطان از دنیا رفت، مفسر شناختهشدهی فوتبال بود که البته کتاب مینوشت، ترجمه میکرد و نقدهایش در حوزه سینما نیز مورد توجه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در روزهای برگزاری بازیهای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، به سراغ یکی از کتابهای صدر با عنوان «پسری روی سکوها، وقایعنگاری چهاردههای فوتبال ایرانی» (تهران، زاوش، ۱۳۹۲) رفتهایم و بخشی از مقدمۀ آن را در ادامه میخوانیم: «فوتبالیها توانایی فراوانی در تدوین ذهنی دارند. جامپکاتهای ذهنیشان حیرتانگیز است. میتوانند صحنههای بازی دوساعتهای را که دیدهاند در یکی دو دقیقه پشت سر هم قطار کنند. میتوانند درگیریهای مسابقاتی را که فقط توصیفشان را شنیده یا خواندهاند بلافاصله پیش رویشان مجسم کنند. میتوانند آشناها را کنار غریبهها قرار دهند. تماشاگران خودی را برابر طرفداران رقیب. اعتراض را کنار خوشآمدگویی. فریاد خشم را کنار گریهی شوق. هورا کشیدن را کنار سوت زدن. فوتبالیها میتوانند بازیکنان بزرگ و صاحبنام را در چشمبههمزدنی کنار بازیکنان فراموششدهای بچینند که فقط خودشان آنها را به یاد میآورند. میتوانند مثل نقاشها رنگ بپاشند. پیراهنسپیدها را در کورس با پیراهن سرخها تصور کنند و آبپوشها را کنار راهراهپوشها در بستری سبز قرار دهند. میتوانند داوران سیاهپوش را بر مسند قدرت به یاد آورند، در حال نمایش کارت قرمز، و بلافاصله همان داور را در منگنهی دشنام یا برابر حملهی یک بازیکن، بهزمینغلتیده ببینند. فوتبالیها میتوانند با یکی دو جمله دیدار بزرگی را نقد کنند و بازی ملالآوری را با چند واژهی پرآبوتاب فوقالعاده قلمداد کنند. تدوین ذهنی فوتبالیها فرایندی دائمی است. بیشوکم همیشگی.
فوتبالیها معمولاً در تونل زمان پرسه میزنند. امجدیهی سال ۱۳۵۰ را وصل میکنند به استادیوم کریکت ملبورن سال ۱۳۷۶ و از استرالیا برمیگردند به سکوهای استادیوم صدهزارنفری سال ۱۳۵۳. از تهران به انزلی میروند و از انزلی به تبریز و از تبریز به اصفهان... میتوانند به آینده سفر کنند و بازی تیمشان را برابر حریف بعدی تصور کنند. زدن دو گل زیبا و دریافت سه گل تلخ را. شکست را. میتوانند بلافاصله همان بازی را تصور کنند با سناریوِ دریافت دو گل و دهنفر شدن تیمشان و سپس زدن سه گل پیدرپی. کسب پیروزی شیرین را.
وقتی نزدیکانتان میپرسند «کجایید؟» پاسخ روشنی نمیدهید. وقتی تکرار میکنند «کجایید؟ کجایید؟» چیزی نمیگویید. پاسخ پرتی میدهید. نمیگویید به چه فکر میکنید. نمیگویید کجا هستید. نمیتوانید بگویید از ملبورن به تهران آمدهاید و حالا در انزلی یا تبریز به سر میبرید. معمولاً پنهانکاری میکنید و بازی درمیآورید. چارهای ندارید. بر زبان آوردن حقیقت آزردهخاطرشان خواهد کرد، رنجیدهدل، و شما نمیخواهید دلی را برنجانید. شاید هم شما را مجنون قاطیکردهای تصور کنند. یک مالیخولیایی گیج. روراستی برای فوتبالیها معمولاً دردساز میشود. گرفتارشان میکند. به دست انداختنشان یا بیخیال قلمداد کردنشان میانجامد. مایهی تأسف است که نمیتوان صافوساده بود و حقیقت را گفت. توضیح اینکه چرا و چگونه صحنههای فوتبالی بیبهانه به شما هجوم میآورند محال است. گاهی در اوج مراسم عزاداری صحنههای فوتبالی را دروه میکنید و نمیدانید چرا. گاهی حین مراسم عروسی دویدنها و ضربه زدنهایی را به یاد میآورید و نمیدانید به چه دلیل. گاهوبیگاه شبیه گربهی بازیگوشی میشوید و به کلاف نخی چنگ میزنید. چنگ میزنید و دنبال نخ بازشده میروید. میروید و نمیدانید به کجا میرسید. بازیگوشی میکنید و بازی. نمیتوانید جادوی این حقیقت را که درک آن پیچیدهترین و در عین حال جذابترین تصورات آدمی را رقم میزند، توصیف کنید. آنچه لزوماً نه جهان واقعیت است و نه جهان بیرون. ولی شما را به بازی میگیرد. مثل حقیقت که مفهومی برای اشاره به اصل هر چیز است. حقیقتی که برخلاف واقعیت لزوماً با برهانهای علمی قابل اثبات نیست. حقیقت که به حالوهوای آدمی هم بستگی دارد. اینجا به فوتبال. دنیای شما. زندگی شما.
میگویند جهانتان را آنچه میآفریند که در ذهنتان جاری است. این جهان از نگاه خیلیها مجازی است و خیالی. با این وصف به صحنهها و بازنگری برخوردها میپردازید. ضربهها را مرور میکنید. توپی که در هوا میخندد و میدرخشد را. ضربهی سر همایون بهزادی و شوت سرکش علی جباری را. دریبل فریبرز اسماعیلی روی یک دستمال و شیرجهی بیباکانهی ناصر حجازی در طول دروازه را. اینها و خیلی صحنههای دیگر را... همهی آنها بازمیگردند. دوباره و دوباره. صحنهها و لحظهها. بیموقع و بیمقدمه. بیبهانه و با بهانه. فوتبالیها با لحظهها و صحنههای مورد علاقهشان زندگی میکنند. زندگی میکنند و خیلی چیزها را به فراموشی میسپارند.»
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: جام جهانی ۲۰۲۲ قطر ، حمیدرضا صدر ، world cup 2022 ، تیم ملی فوتبال ایران
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: جام جهانی ۲۰۲۲ قطر حمیدرضا صدر تیم ملی فوتبال ایران فوتبالی ها تصور کنند ی فوتبال صحنه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۲۲۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مکالمه VAR الکلاسیکو: گل قطعی نیست، ادامه بازی!
به گزارش "ورزش سه"، مردود شدن یک گل در دیدار شب گذشته رئال مادرید و بارسلونا، این الکلاسیکو را به جنجالیترین بازی فصل فوتبال اروپا تبدیل کرده است.
تنش امروز به اوج خود رسید چرا که رئیس باشگاه بارسلونا با لحنی تند خواهان این شد که فدراسیون و کمیته داوران، همه مدارک تصویری و صوتی موجود درباره صحنه گل مردود لامینه یامال را برای بارسا ارسال کنند. لاپورتا تهدید کرد که باشگاهش خواهان تکرار این مسابقه خواهد شد.
ساعتی بعد از بیانیه لاپورتا، فدراسیون فوتبال اسپانیا، ویدیویی منتشر کرد که مکالمه داور بازی سزار سوتو با اتاق ویایآر را نشان میدهد. این اقدام احتمالا به این معنی است که فدراسیون مدرکی برای بارسا ارسال نخواهد کرد بلکه مکالمات داور و اتاق ویایآر را برای برطرف شدن شبههها در معرض دید افکار عمومی قرار میدهد.
در ویدیوی منتشر شده مکالمه داور و ویایآر استادیوم در چند صحنه جنجالی مسابقه شنیده میشود اما مهمترین بخش ویدیو همانطور که انتظار میرود که به گل مردود لامینه یامال برمیگردد. بازی با تساوی 1-1 دنبال میشد که ضربه یامال توسط لونین از روی خط دفع شد. داور و ویایآر حکم به ادامه بازی دادند ولی بارسا میگوید کل توپ از خط عبور کرده بود.
بعد از چند دقیقه صحبت بین سزار سوتو و اتاق ویایآر او نقطه کرنر را به سود بارسلونا نشان داد.
در ویدیوی منتشر شده از طرف فدراسیون فوتبال اسپانیا، مکالمه بین سزار سوتو، داور وسط، با سانچز مارتینز، داور اصلی ویایآر، شنیده میشود:
داور وسط: لعنتی، لعنتی، برای من این صحنه مشخص نیست.
ویایآر: ما صحنه را چک میکنیم سزار. کمی صبر کن. بازی را ادامه نده و منتظر بمان.
داور وسط: منتظر هستیم. نه، فناوری خط دروازه نداریم. ای کاش داشتیم. منتظر ویایآر هستیم. شاید گل بود. در حال بررسی هستیم. نه، فناوری خط دروازه نداریم.
ویایآر: صحنه را در لحظه تماس توپ با دستکش لونین متوقف کن. یک لحظه صبر کن. داریم سعی میکنیم نمایی 360 درجه از تصاویر بسازیم چون با تصویرهای معمولی مشخص نیست.
داور وسط: ما منتظریم. نه، هنوز نمیدانیم.
ویایآر: این صحنه را ثابت کن. بدن لونین جلوی خط را گرفته. خب، صبر کن. هنوز داریم دنبال مدرک میگردیم. تصویر 360 درجه. نه، از این چیزی مشخص نیست. این هم همینطور. این هم همینطور. این هم همینطور. این هم همینطور.
داور وسط: اصلا عجبه نداریم. این تصمیم خیلی مهمی است. اصلا عجله نداریم. همه دوربینها را چک کنید.
ویایآر: دوربین بیشتری نیست. اینکه دوربین دیگری نیست که ندیده باشیم قطعی است، نه؟
داور وسط: عجله نداریم. بهتر است صبر کنیم. باید صبر کنیم.
ویایآر: سزار، بازی را با کرنر ادامه میدهیم. هیچ مدرکی نداریم که توپ از خط عبور کرده. پس بازی را با کرنر ادامه بدهد. مدرکی نداریم که توپ وارد شده. ضربه کرنر.
اینکه داور وسط بازی در مکالمه با بازیکنان چند بار اشاره میکند که چیزی به اسم فناوری خط دروازه در لیگ اسپانیا وجود ندارد مسلما انتقادها از خاویر تباس را بیشتر خواهد کرد. از این گذشته بارسلونا میتواند ادعا کند که ویایآر تنها حکم به این داده که نمیتواند ورود توپ به درون دروازه را قطعا تایید کند و این در واقع موقعیتی پنجاه پنجاه بوده است. باید دید واکنشها از طرف هر دو باشگاه به این فایل صوتی منتشر شده چیست.